Langs de rand van de afgrond

Pffff, dat was close. Met shoot outs tegen Voordaan hebben we ons in de derde wedstrijd veilig weten te spelen in de hoofdklasse.
Wat ging daar aan vooraf:

Onze eerste seizoenshelft was erg goed. We hebben punten gepakt tegen ploegen waarvan we moesten winnen en we speelden zelfs gelijk (na voorsprong van 3-5) tegen Amsterdam. Dat beloofde veel goed voor de rest van het seizoen. Onze doelstelling was helder. We wilden dit seizoen eigen jeugd inpassen die de 2 Koreanen, 1 Spanjaard, 1 Zuid-Afrikaan en 1 Australiër moesten vervangen. Alleen Lucas Vila kwam erbij. We hebben de groep bewust klein gehouden zodat onze ‘jonkies’ veel speeltijd zouden krijgen.

De tweede helft van het seizoen hadden we meteen te maken met een tegenvaller. Austin Smith, onze cornerman (15 goals de 1e helft van het seizoen) en aanvoerder, bleek zijn voet gebroken te hebben en het herstel duurde langer dan verwacht. Daarnaast hadden we in deze competitie te maken met het feit dat we begonnen tegen 5 ploegen die de laatste jaren in het ‘linkerrijtje’ waren geëindigd. We wisten dat we geduld moesten hebben want na die 5 wedstrijden kwamen ploegen uit het ‘rechterrijtje’. Dit was uiteraard de eerste seizoenshelft hetzelfde, maar dan heb je nog altijd de tweede seizoenshelft achter de hand om dingen recht te zetten. In de tweede seizoenshelft heb je dan uiteraard meer druk want dan moet het gebeuren. We waren dan ook klaar om te beginnen tegen Schaerweijde en startten de wedstrijd erg goed. We kwamen 2-0 voor en halverwege de tweede helft maakt Schaerweijde een verdwaald doelpunt waardoor de stress erin schoot. We verloren uiteindelijk 2-4 en dit moment was tekenend voor de rest van het seizoen. We haalden daarna nog maar twee punten wat ons uiteindelijk in de play outs deed belanden. Iets wat niemand had verwacht en hard aankwam.

De voorbereidingsperiode hebben we gebruikt om de competitie te evalueren en daar waar nodig wat aanpassingen te maken.
‘Het komt wel goed’ was een uitstraling die ik opmerkte. Jonge jongens zien niet altijd de problemen in en moeten ze ervaren. Dat is gebleken, want na onze eerste wedstrijd tegen Voordaan was het pas echt duidelijk voor de jongens dat we met onze rug tegen de muur stonden. Ik merkte een omslag in gedrag en houding wat vereist is om dit soort wedstrijden te winnen. Die scherpte heeft ons de tweede en derde wedstrijd er doorheen getrokken. Een harde en wijze les waar ik nog vaak naar kan refereren.

De wedstrijden in de play outs zijn wedstrijden op zich. Je speelt tegen een club die niet hoeft te promoveren en wij moeten erin blijven. Veel kansen niet afgemaakt en tegen de verhouding in maakt Voordaan ze de eerste wedstrijd allemaal. Onze laatste wedstrijd was tekenend voor het seizoen. 2-0 voorkomen wat eigenlijk minimaal 4-0 had moeten zijn en de tweede helft zakt alles als een kaarthuis in. De wedstrijd had geen minuut langer moeten duren want dan hadden we het niet gehouden.

Onze shoot out training heeft ons er uiteindelijk doorheen getrokken en in het bijzonder voor Piet Noordam. In de voorbereiding van het WK met Jong Oranje heeft Piet een hele zomer lang shoot outs getraind en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.

Het was een bijzonder intensief proces en zo heb ik het nog niet eerder meegemaakt in de 14 jaren dat ik nu teams coach. In al die jaren heb ik al best wat meegemaakt maar zo dichtbij de afgrond staan nog niet! Op naar een nieuw seizoen, verder bouwen met talentvolle jonge jongens!

​Groet,
Sjoerd