Wat een jaar!

Aan het einde van een jaar heeft iedereen weer goede voornemens voor het nieuwe jaar. Als je ze vraagt hoe het is gegaan met de voornemens van afgelopen jaar weet men daar al vaak het antwoord niet op!

Men is geneigd om altijd vooruit te kijken en ik vind het altijd goed om even terug te kijken naar wat er het afgelopen jaar nu eigenlijk gebeurd is. Stilstaan bij gebeurtenissen doet je beseffen wat er met jou, je omgeving, gezin is gebeurd. Vooruitkijken, mensen willen altijd meer, beter en groter, brengt het nadeel met zich mee dat je minder beseft wat je al hebt. Genieten van hetgeen je hebt is ook een kunst want beter, groter en mooier is niet altijd beter. Een veel gehoorde uitspraak is “de weg erna toe is mooier dan het uiteindelijke resultaat”.
Als ik terugkijk op mijn sportjaar dan is dat een jaar met veel uitschieters geweest! Uitschieters met de nodige spanningen maar die uiteindelijk allemaal op een goede manier zijn afgesloten.
Om te beginnen als coach van Den Bosch Heren 1
We hebben gekozen om een jaar in te gaan waarbij we eigen kweek een kans geven. De eerste seizoenshelft ging dat dan ook erg goed en we dachten al veilig te zijn voor play outs. Een woord wat we eigenlijk al niet meer in de mond namen. Na de winterstop hebben we nooit meer het niveau van de eerste helft gehaald en hoe langer de competitie duurde hoe meer spanning er op het team kwam. Uiteindelijk hebben we het niet gered en mochten we na 6 weken voorbereiden opdraven tegen Voordaan. Een team wat niet zo nodig hoefde te promoveren. Door die onbevangenheid, het thuisvoordeel en hun werklust hebben ze het ons extreem lastig gemaakt. Zelfs zo lastig dat ze in de extra tijd een strafcorner kregen die Piet (keeper) nog maar net wist te redden uit de kruising! Bij elke Bosschenaar zat het hart in de keel bij dit moment. Men zag het al voor zich: Den Bosch heren 1 in de overgangsklasse… Vele vragen doken al op bij iedereen: hoe moeten we terugkomen? Wie gaat er allemaal weg? Valt onze sponsor weg? En nog meer van dit soort vragen..
Daarop volgde de shoot-outs waarbij ik je kan vertellen dat je heel veel tijd hebt om je van alles in je hoofd te halen. Gelukkig hebben we ons nooit te groot gevoeld om ons daar zeer goed op voor te bereiden. We hebben die hele periode sowieso heel serieus aangepakt. We als team enorm gegroeid en ik denk ook dat veel jongens van deze heftige periode de vruchten gaan plukken in de toekomst.
We hebben de overwinning voor de poorten van de hel weggesleept en ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo opgelucht heb gevoeld.
Jong Oranje Heren
Meteen na de play outs mocht ik door met Jong Oranje Heren om ons voor te bereiden op het EK in Waterloo.
Op de dag dat we met Jong Oranje vertrokken werd aan de buitenwereld bekend gemaakt dat ik bondscoach van de Nederlandse dames zou worden. Na de persconferentie ben ik snel naar Waterloo gereden om me bij de groep te voegen. Ik heb toen ook weer meteen de knop omgezet, maar je kunt je voorstellen dat het niet makkelijk was aangezien ik net aangesteld was voor een job die ik al lang ambieer.
De jongens hadden hard getraind en daarom kon en wilde ik ook niet te lang bij mijn aanstelling stil staan. Zij verdiende een coach die geconcentreerd met zijn werk bezig was.
De aanloop was erg sterk maar tijdens het EK wilde het niet vlotten met ons spel. We hadden in de laatste poulewedstrijd een overwinning nodig met twee doelpunten verschil tegen de Oostenrijkers. 8 seconde voor tijd maakten we pas de winnende treffer!!! Wat een slijtage slag was dat weer.
Niemand die hier nog op gerekend had.
Vanaf dat moment is het gaan lopen bij ons en is er een knop omgezet bij de jongens. Dat resulteerde in een knappe winst op Engeland in de halve finale en als klapstuk de 5-2 winst op Duitsland waar we 5 maanden eerder nog tegen verloren op het WK. In die wedstrijd misten we zelfs nog voor open goal en ook een strafbal kregen we naast. Dit mocht de pret niet drukken want waar we een halfjaar voor hadden getraind was er in de halve finale en finale uitgekomen. Een ontzettend leerzaam toernooi voor de jongens waar tegenslag en winst dicht bij elkaar lagen.
Nederlandse Dames
Na mijn vakantie ben ik direct begonnen met mijn job als bondscoach van de Nederlandse dames. Ons eerste toernooi waar we naartoe werkten was de Champions Trophy in Mendoza.
Tijdens de halve finale troffen we Argentinië. Het gastland waar Aymar afscheid ging nemen. Een wedstrijd die we al in de eerste helft in ons voordeel hadden moeten beslissen maar wat niet gebeurde. Uiteindelijk 8 seconde voor tijd….scoort Argentinie het winnende doelpunt en restte ons de troostfinale voor een bronzen plak.
De eerste keer dit jaar dat het kwartje niet mijn kant op viel maar daar kan ik op dit moment vrede mee hebben. Het toernooi heeft ons een goede kijk gegeven op de punten waar we onszelf in kunnen verbeteren in aanloop naar de OS in Rio. Soms moet je een stap terug doen om er twee voorwaarts te maken.
Al met al een jaar met veel leuke momenten waar ik met een trots gevoel op terug kijk.
Voor 2015 heb ik geen verwachtingen omdat de beste dingen je overkomen…
Sjoerd